|
|
|
|
Γρηγόριος Ναζιανζινός . |
|
Τα πρώτα χρόνια. Ο Γρηγόριος γεννήθηκε το 329 στη Ναζιανζό της Καππαδοκίας. Ο πατέρας του Γρηγόριος με την επιμονή και τις προσευχές της ευσεβούς συζύγου του Νόνας προσελκύστηκε στο Χριστιανισμό και αναδείχτηκε σε επίσκοπο της Ναζιανζού. Την εποχή αυτή εκλέγονταν, σύμφωνα με την παράδοση της εκκλησίας, και έγγαμοι επίσκοποι. Ο Γρηγόριος μεγάλωσε στην Ναζιανζό, όπου και έμαθε τα πρώτα γράμματα κάτω από την επίβλεψη της μητέρας του μέσα σ’ ένα εκκλησιαστικό περιβάλλον.Σπουδές. Φοίτησε στις σχολές της Καισάρειας της Καππαδοκίας, της Καισάρειας της Παλαιστίνης, της Αλεξάνδρειας και της Αθήνας. Σπούδασε φιλολογία, φιλοσοφία, νομικά, αριθμητική, γεωμετρία και μουσική. Του προσφέρθηκε καθηγητική έδρα στην Αθήνα, όπου και δίδαξε ένα χρόνο. Στην Αθήνα ήταν συμμαθητής με τον Βασίλειο, τον οποίο είχε γνωρίσει στην Καππαδοκία. Η φιλία τους υπήρξε υποδειγματική. Στην ίδια πόλη γνώρισε και τον Ιουλιανό τον Παραβάτη, τον μετέπειτα αυτοκράτορα. Δράση. Όταν επέστρεφε στην πατρίδα του προβληματιζόταν ανάμεσα στην μοναχική ζωή και στην κοινωνική δράση. Ενδοστρεφής χαρακτήρας, με πόθο για το Θεό, αγαπούσε την ασκητική ζωή, την αυτοσυγκέντρωση, τη μελέτη και την προσευχή. Ασκήτεψε μαζί με το Βασίλειο για ένα έτος και έπειτα ο πατέρας του τον χειροτόνησε πρεσβύτερο, για να τον βοηθάει στο ποιμαντικό του έργο. Ο Βασίλειος, που είχε γίνει ήδη αρχιεπίσκοπος Καισάρειας, τον χειροτόνησε επίσκοπο Σασίμων, μιας ασήμαντης κωμόπολης, στην οποία ποτέ δεν πήγε ο Γρηγόριος. Το 379 σύνοδος ορθοδόξων επισκόπων, στην Αντιόχεια της Συρίας, του ζητά να μεταβεί και να ενισχύσει τον αγώνα των ορθοδόξων κατά των αρειανών στην Κωνσταντινούπολη. Σ’ ένα μικρό ναό της Κων/πολης ο Γρηγόριος κηρύττει και αμέτρητα πλήθη συγκεντρώνονται, για να ακούσουν το λόγο του καταπληκτικού εκκλησιαστικού ρήτορα. Οι αιρετικοί οργάνωσαν βίαιες επιθέσεις εναντίον του, στις οποίες τραυματίστηκε και ο ίδιος ο Γρηγόριος. Αντιμετώπισε τις προκλήσεις με μακροθυμία, πραότητα και επιείκεια, χωρίς φανατισμό. Οι πέντε θεολογικοί του λόγοι ανασκεύασαν και κατέδειξαν σε βάθος και πλάτος τις πλάνες των αιρετικών. Το Νοέμβριο του 380 ο Γρηγόριος αναδείχτηκε Αρχιεπίσκοπος της Κωνσταντινούπολης. Όταν κάποιοι επίσκοποι, κατόπιν, αμφισβήτησαν την εκλογή του για λόγους καθαρά τυπικούς, ο ειρηνοποιός Γρηγόριος παραιτήθηκε για να ειρηνεύσει η εκκλησία. Επέστρεψε στην Καππαδοκία, όπου πέρασε τα τελευταία χρόνια της ζωής του με αυτοσυγκέντρωση και άσκηση. Πέθανε το 390, αφήνοντας την περιουσία του στους φτωχούς της Ναζιανζού. Η εκκλησία τιμά τη μνήμη του στις 25 Ιανουαρίου.
|
|
