Μέγας Βασίλειος.

Τα πρώτα χρόνια. Ο Βασίλειος γεννήθηκε το 330 στην Καισαρεία της Καππαδοκίας. Οι γονείς του Βασίλειος και Εμμέλεια καταγόταν από οικογένεια μαρτύρων και ήταν πολύ πλούσιοι γαιοκτήμονες. Μέλος μιας οικογένειας, αφού είχε οκτώ αδέλφια, δύο από τα οποία έγιναν επίσκοποι (ο Γρηγόριος Νύσσης και ο Πέτρος Σεβαστείας), η αδελφή του Μακρίνα μοναχή και ο Ναυκράτιος ασκητής. Ο πατέρας του ήταν ρητοροδιδάσκαλος (δικηγόρος) στη Νεοκαισάρεια του Πόντου και ήταν αυτός που του δίδαξε τα πρώτα γράμματα. Με την επίβλεψη της μητέρας του και της γιαγιάς του Μακαρίνας, μεγάλωσε και μυήθηκε στην ευσέβεια και στην παράδοση της εκκλησίας.
Σπουδές. Έλαβε τη βασική μόρφωση στην Καισάρεια, όπου γνωρίστηκε με το συνομήλικό του Γρηγόριο το Ναζιανζινό. Παρακολούθησε ανώτερες σπουδές στην Κωνσταντινούπολη και κατόπιν στην Αθήνα , όπου συναντήθηκε ξανά με το Γρηγόριο. Στην Αθήνα ο Βασίλειος σπούδασε τέσσερα χρόνια (351-355), φιλοσοφία, νομικά, ρητορική, γεωμετρία, αριθμητική, αστρονομία, μουσική και ιατρική. Οι επιδόσεις του σε όλες τις επιστήμες ήταν τόσο μεγάλες, όσες Δε σημείωναν άλλοι μόνο σε μία, κατά το Γρηγόριο.
Δράση. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του εργάστηκε ως δικηγόρος με τόση επιτυχία, ώστε ανακηρύχτηκε δάσκαλος της ρητορικής. Επισκέφτηκε τα μοναστικά κέντρα της Αιγύπτου, της Παλαιστίνης, της Συρίας και της Μεσοποταμίας, για να γνωρίσει τη μοναχική ζωή. Μετά την επιστροφή του στη Νεοκαισάρεια, μοίρασε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας το στους φτωχούς και μόνασε κοντά στον Ίρη ποταμό του Πόντου μαζί με το φίλο του Γρηγόριο μελετώντας και συγγράφοντας. Το 363 χειροτονείτε πρεσβύτερος στην Καισάρεια και αρχίζει την εκπληκτική δημόσια δράση του . Το 370 εκλέγεται Αρχιεπίσκοπος Καισάρειας της Καππαδοκίας. Η δράση του κορυφώνεται. Χτίζει τη φημισμένη << Βασιλειάδα>>: ολόκληρο συγκρότημα από νοσοκομείο, γηροκομείο, ορφανοτροφείο, καθώς και άλλα ιδρύματα, στα οποία η ανθρώπινη δυστυχία έβρισκε προστασία και θαλπωρή. Το κοινωνικό έργο ήταν πλούσιο. Στο λιμό του 367-368 που έπληξε την περιοχή της Καισάρειας, μεγαλούργησε. Στηλίτευσε τους μαυραγορίτες, οργάνωσε λαϊκά συσσίτια κινητοποίησε τους πιστούς, μερίμνησε για τα παιδιά, εμπόδισε την εκμετάλλευση των αδυνάτων. Και όλα αυτά αδιάκριτα, χωρίς να ξεχωρίζει χριστιανούς και ειδωλολάτρες. Ο Βασίλειος αγάπησε την Εκκλησία και την υπηρέτησε ολόψυχα. Δίδαξε το λαό και ιδιαίτερα τους νέους, αντιτάχτηκε στις αυθαιρεσίες της πολιτείας, πολέμησε τις αιρέσεις της εποχής του. Φιλάσθενος από παιδί, ασκητικός και λιτοδίαιτος, κουράστηκε από το βάρος της καταπληκτικής αυτής δραστηριότητας. Πέθανε την 31^η Δεκεμβρίου του 378 και κηδεύτηκε την 1^η Ιανουαρίου του 379, με πρωτοφανείς εκδηλώσεις σεβασμού και τιμής από εχθρούς και φίλους. Η εκκλησία την ίδια μέρα τιμά την μνήμη του.

Επιστροφή στις επιλογές κειμένων.